تو ای حلقه ی زرد رنگ طلایی ! ـــ

که باز آمدی امشب از پیش یارم

تو دانی که از دوری لاله رویی

رخی زعفرانی به رنگ تو دارم

تو امشب چو از پیش او بازگشتی ـــ

در رنج ها را برویم گشودی

ز بخت بد من ? تو هم خوار ماندی

قبولت نکردند و قابل نبودی

تو بنشین و امشب به چشمم نگه کن

که تا بامدادان گهر می فشانم

مخور غم اگر بی نگینی ? که از اشک ـــ

بروی تو صدها نگین می فشانم

بروی تو از قطره روشن اشک  ـــ

نشانم نگین ها ز الماس و گوهر

ز خون دلم همچو گوهر شناسان ـــ

گذارم بفرق تو یاقوت احمر

ولی باز بخت تو پیروز تر بود ـــ

که چندی دلت شاد شد از وصالش

تو هم گریه کن بر سیه بختی من ـــ

که می سوزم از سوز تب ? با خیالش

تو بودی در انگشت او چند ماهی

نبودت خبر ? کز غمش بی قرارم

تو دیدی وصال و من دلشکسته ـــ

بقدر تو هم ? پیشش ارزش ندارم

ز آن نامه ای که دادی وز آن شکوه های تلخ

تا نیمه شب بیاد تو چشمم نخفته است

ای مایه ی امید من ، ای تکیه گاه دور

هرگز مرنج از آنچه به شعرم نهفته است

شاید نبوده قدرت آنم که در سکوت

احساس قلب کوچک خود را نهان کنم

بگذار تا ترانه من راز گو شود

بگذار آنچه را که نهفته ام عیان کنم

تا بر گذشته می نگرم ، عشق خویش را

چون آفتاب گمشده می آورم به یاد

می نالم که به خون غرقه گشته است

این شعر ، غیر رنجش یارم به من چه داد

این درد را چگونه توانم نهان کنم

آندم که قلبم از تو به سختی رمیده است

این شعر ها که روح ترا رنج داده است

فریاد های یک دل محنت کشیده است

گفتم قفس ولی چه بگویم که پیش از این

آگاهی از دورویی مردم مرا نبود

دردا که این جهان فریبای نقش باز

با جلوه و جلای خود آخر مرا ربود

اکنون منم که خسته ز دام فریب و مکر

بار دگر به کنج قفس رو نموده ام

بگشای در که در همه دوران عمر خویش

جز پشت میله های قفس خوش نبوده ام

پای مرا دوباره به زنجیر ها ببند

تا فتنه و فریب ز جایم نیفکند

تا دست آهنین هوسهای رنگ رنگ

بندی دگر دوباره به پایم نیفکند

به چه می مانی تو ؟

به که می مانی تو ؟

ای ز راه آمده ، ای دختر مهتاب بهار

ای پری زاده ، که از کشور نور آمده ای

همه تن ، جانی تو

به که می مانی تو ؟

تو مگر غنچه گلزار بهشت آیینی ؟

نه یکی غنچه ، که خود باغ گل نسرینی

تو بدین لطف ، پیام آور فروردینی

قدیمی ترین اثر مکتوبی که در آن از کیک سکوت صحبت شده ، به حدود سال 1960 بر می گردد . این کیک ها باعث لال شدن کسی نمی شدند ، اما باید در سکوت کامل درست می شدند و بیش از یک نفر در پختن آن نقش داشت و معمولاً زنان جوان آن را می پختند .

کیک های سکوت معمولا برای اثر گذاشتن بر عشق و زندگی افراد درست می شد . به عبارت دیگر ، کل مراحل پخت و آماده کردن کیک و تمام آداب و رسوم پس از پختن آن برای آن بود که دست اندرکاران پخت کیک به عشق خود برسند و احتمالاً با او ازدواج کنند .

چنین کیک هایی اغلب حاوی مواد ناخوشایندی بودند ، مانند خاکستر و مقدار زیادی مواد دیگر مانند نمک ، وقتی کیک پخته می شد ، حرف اول نام کسانی را که دوست داشتند روی هر قطعه از آن می کشیدند و آن را مدتی زیر بالش شان می گذاشتند تا شاید در خواب های شان به فرد مورد نظر برسند .

هماند خیلی از رسم و رسوم های عشقی دیگر ، کیک های سکوت در ایام خاصی از سال تهیه می شد و مثل عید یوحنا در نیمه ی تابستان و تمام اعیاد مقدس دیگر ( که امروزه هالووین در میان آنها مشهورتر است ) .

مرگم از یک سو کشاند ، سوی دیگر زندگی

زین طرف ، ملک زوال و زان طرف ، پایندگی

در بنی آدم دو استعداد حیرت خیز هست :

مظهر ظلمت سرا و ، مطلع تابندگی

خواجه را برگو که هنگام اجل درمانده ییم

بی سبب کوس خدایی می زنی در بندگی !

دل چه می بندی به دنیا  از فریبش درگذر

سخت باشد زینهمه دلبستگی ، دلکندگی

آب و خاک و باد و خورشید و زمان در کار بود

تا برآری برگ و باری ، پس چه شد بالندگی  ؟

بوستان خشک ما را ابر رحمت باد خورد

کو گل ما ، میوه ی ما ؟ حیف از آن بارندگی

میهمان خوان یزدانیم و نا فرمان او

وای اگر باقی بماند بهر ما شرمندگی !

ز هر کرشمه نگاه تو فتنه ساز تر است

ز هر سرود صدای تو دلنواز تر است

شمیم زلف شبق گون خانه بر دوشت

ز عطر مریم و بوی بنفشه ناز تر است

دل اسیر من از گونه ی تو پر خون تر

کمند موی تو از صبر من دراز تر است

شراب کهنه ی میخانه ی لبت بخدا ،

ز پند ناصح فزانه چاره ساز تر است

مکن به عشوه نگاهم که چشم دل سیهت

برای کشتن من از اجل مجاز تر است

در این معامله تنها نگاه کافی نیست

دل شکسته ام از دیده پر نیازتر است  

چه دیده ای ز گهر پروران که قصر دلت

به روی بی هنران از همیشه باز تر است

مکن اسیر فراقم که دوزخ غم دوست

ز کوره ی دل خورشید جانگداز تر است